Kadastro mahkemelerinin hangi hallerde davada taraf olmayan kişiler yararına tescil kararı verebileceği Kadastro Kanunu md. 30’da sınırlı olarak sayılmıştır.
Taraflar arasındaki tespite itiraz davası üzerine yapılan yargılama sonunda, davanın reddine ilişkin verilen hüküm davacı Hazine tarafından süresi içinde temyiz edilmekle; dosya incelendi, gereği düşünüldü:
Kadastro sırasında; 138 ada, 113 parsel sayılı, 11.300 metre kare yüzölçümündeki taşınmaz kazandırıcı zamanaşımı zilyetliği nedeniyle davalı adına tespit edilmiştir. Askı ilan süresi içinde Hazine, davalı yararına zilyetliğin gerçekleşmediğini ileri sürerek dava açmıştır. Mahkemece, davanın reddine ve dava konusu parselin üçüncü şahıs C. mirasçıları adına tapuya tesciline karar verilmiş; hüküm, davacı Hazine tarafından temyiz edilmiştir.
Mahkemece, davalı S. ve mirasçıları yararına kazandırıcı zamanaşımı zilyetliği yolu ile mülk edinme koşullarının oluşmadığı, taşınmazın davada taraf olmayan C. mirasçılarına ait olduğundan söz edilerek C. mirasçıları adına tescile karar verilmiştir. Kadastro tespiti 3402 sayılı Yasa’nın yürürlüğünden sonra yapılmıştır. Kadastro mahkemelerince hangi hallerde davada taraf olmayan kişiler yararına tescil kararı verilebileceğini, 3402 sayılı Yasa’nın 30/2. maddesi sınırlamıştır. Buna göre, kadastro komisyonlarından gönderilen tutanaklar ile yerel mahkemelerden devredilen dosya kapsamından malik tespiti yapılmadığı veya dava açan mirasçının dışında başka mirasçıların da bulunduğunun anlaşılması halinde hakim re’sen lüzum gördüğü diğer delilleri toplayarak taşınmazların kimin adına tescil edileceğine karar verir. Eldeki davada sayılan bu üç halden hiç birisi mevcut değildir. Hal böyle olunca davalıların taşınmazda hak sahibi olmadığı belirlendiğine göre Hazine davasının kabulüne karar verilmesi gerekirken yazılı olduğu gibi hüküm kurulması isabetsizdir.
Sonuç: Davacı Hazinenin temyiz itirazları yerindedir. Kabulü ile açıklanan nedenlerden ötürü hükmün BOZULMASINA, 30.9.1993 gününde oybirliğiyle karar verildi.