Aleyhine geçit hakkı kurulan parsel maliye hazinesi adına tapuda kayıtlı olup, üzerinde köy okuluna ait intifa hakkı bulunduğundan dava konusu parsel kamu hizmetine tahsis edilmiş özel mülkiyete konu olamayacak bu nedenle de üzerinde geçit kurulamayacak yerlerdendir.
Davacı vekili tarafından, davalı aleyhine 4.12.2001 gününde verilen dilekçe ile geçit hakkı kurulması istenmesi üzerine yapılan duruşma sonunda; davanın kabulüne dair verilen 16.5.2002 günlü hükmün Yargıtay’ca incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle süresinde olduğu anlaşılan temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra dosya ve içerisindeki bütün kağıtlar incelenerek gereği düşünüldü:
Davacı, 450 parsel sayılı taşınmazı için davalıya ait 449 parsel sayılı taşınmazdan geçit hakkı verilmesini istemiştir. Mahkemece; davanın kabulüne karar verilmiş; Hüküm, davalı Hazine vekili tarafından temyize getirilmiştir.
Dava, 743 sayılı Medeni Kanunun 671. maddesi uyarınca geçit hakkı verilmesi istemine ilişkindir. Bu tür davaları ancak yola gereksinimi olan yani hiç yolu bulunmayan ya da yeterli yolu olmayan taşınmaz malikleri açabilir. Amaç, onları kesintisiz olarak genel yola ulaştırmaktır. Tarafların yararları, taşınmazların kullanım amaçları objektif esaslara göre incelenerek saptanmalı, yolun verilmesinden en az zarar görecek taşınmaz üzerinden geçit tesis edilmelidir.
Somut olayda; davacı taşınmazının genel yola bağlantısının olmadığı sabittir. Ancak, aleyhine geçit kurulan 449 parselin Maliye Hazinesi adına tapuda kayıtlı olup, üzerinde köy okuluna ait intifa hakkı bulunduğu anlaşılmaktadır. Böylece; dava konusu 449 parselin kamu hizmetine tahsis edilmiş özel mülkiyete konu olamayacak bu nedenle de üzerinde geçit kurulamayacak yerlerden olduğu gözetilmeden yazılı olduğu şekilde davanın kabulüne karar verilmesi doğru görülmemiştir. Mahkemece yapılacak iş, taşınmaz başında yeniden keşif yaparak dosyada mevcut bilirkişi raporlarına göre üzerinde ev bulunduğu anlaşılan 945 ve 946 parsel sayılı taşınmazlar yönünden bina bulunmayan kısımlarından geçit verilebilme olasılığı ile “eğimi nedeniyle geçit verilmesi ekonomik olmayacağı” zirai bilirkişi tarafından bildirilen 1105 numaralı mera parselinin içinden olmak üzere 449 parselin çevresinden bu yola ulaşma imkanının bulunup bulunmadığı saptanmalıdır.
Kabule göre ise; geçit bedelinin hükümden önce mahkeme veznesine depo ettirilmesi gerekirken, bu ilke gereğinin yerine getirilmemiş olması doğru görülmemiştir.
Sonuç: Yukarıda yazılı nedenlerle; temyiz itirazlarının kabulü ile hükmün BOZULMASINA, 13.3.2003 gününde oybirliği ile karar verildi.