Yapının mirasçılar tarafından yapıldığı konusunda bir tespitin bulunmaması karşısında cezaların şahsiliği prensibi uyarınca yapı sahibine verilen para cezasının mirasçılarından tahsil edilmesinni mümkün olmadığı.
İstemin Özeti: İzmir 1. İdare Mahkemesinin 30.4.2003 günlü, E: 2002/1083, K: 2003/518 sayılı kararının usul ve yasaya aykırı olduğu ileri sürülerek bozulması istenilmektedir.
Savunmanın Özeti: Temyiz edilen kararda bozma nedenlerinden hiçbiri bulunmadığından, usul ve kanuna uygun olan kararın onanması gerektiği savunulmaktadır.
Danıştay Tetkik Hakimi Elif Emel Çelik’in Düşüncesi: Temyiz isteminin reddi ile mahkeme kararının onanması gerektiği düşünülmektedir.
Danıştay Savcısı Mukaddes Aras’ın Düşüncesi: İdare ve vergi mahkemelerince verilen kararların temyizen incelenerek bozulabilmesi için, 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanununun 49 uncu maddesinin birinci fıkrasında belirtilen nedenlerin bulunması gerekmektedir.
Temyiz dilekçesinde öne sürülen hususlar, söz konusu maddede yazılı nedenlerden hiçbirisine uymadığından, istemin reddi ile temyiz edilen Mahkeme kararının onanmasının uygun olacağı düşünülmektedir.
TÜRK MİLLETİ ADINA Karar veren Danıştay 6. Dairesisince Tetkik Hakiminin açıklamaları dinlendikten ve dosyadaki belgeler incelendikten sonra işin gereği görüşüldü:
Dava, İzmir İli, ? İlçesi, ? ada, ? sayılı parseldeki yapının zemin katındaki işyerinde ruhsatsız olarak yapılan imalatların 3194 sayılı İmar Kanununun 32. maddesi uyarınca yıktırılmasına ve aynı Kanunun 42. maddesi uyarınca para cezası verilmesine ilişkin ? günlü, ? sayılı belediye encümeni kararının iptali istemiyle açılmış, İdare Mahkemesince; dosyanın incelenmesinden, ruhsatsız inşaatın 27.6.2000 günlü tutanakla tesbit edilerek mühürlendiği, bu tarihten itibaren yasal süre içerisinde ruhsat için başvurulmadığı, para cezasının yasal sınırlar içinde ve yapının nitelik ve konumuna uygun olduğu anlaşıldığından dava konusu işlemde mevzuata aykırılık bulunmadığı gerekçesiyle davanın reddine karar verilmiş, bu karar davacılar vekilince temyiz edilmiştir.
Temyize konu kararın dava konusu belediye encümeni kararının yıkım işlemine yönelik bölümünün reddine ilişkin kısmında 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanununun 49. maddesinin 1. fıkrasında sayılan bozma nedenlerinden hiçbirisi bulunmamaktadır.
Temyize konu kararın belediye encümeni kararının para cezasına yönelik olarak reddine ilişkin kısmına gelince;
Dosyanın incelenmesinden, ruhsatsız inşaatın sahibi ? adına 26.4.2001 günlü belediye encümeni kararıyla para cezası verilmiş ise de, bu kişinin öldüğünün tesbiti üzerine anılan encümen kararının mirasçıları olan davacılar adına düzeltilmesi suretiyle uyuşmazlığa konu belediye encümeni kararının alındığı anlaşıldığından, yapının mirasçılar tarafından yapıldığı konusunda bir tesbitin bulunmaması karşısında cezaların şahsiliği prensibi uyarınca yapı sahibi olan ?’e verilen para cezasının mirasçılarından tahsil edilmesi mümkün değildir.
Bu durumda, dava konusu işlemin para cezasına ilişkin kısmında hukuka uyarlık bulunmadığından davanın reddine ilişkin mahkeme kararında isabet görülmemiştir.
Açıklanan nedenlerle, temyize konu İzmir 1. İdare Mahkemesince verilen 30.4.2003 günlü, E: 2002/1083, K: 2003/518 sayılı kararının yıkıma ilişkin kısmının ONANMASINA, para cezasına ilişkin kısmının BOZULMASINA, 16.090.000.- lira karar harcı ile fazla yatırılan 11.910.000.- lira harcın temyiz isteminde bulunana iadesine, dosyanın adı geçen mahkemeye gönderilmesine 19.4.2005 gününde oybirliğiyle karar verildi.