İmar planında sanayi bölgesi olan yerde geçici ruhsatla yapılan fabrika binasına ait ruhsatın encümence karar alınmadan daimi ruhsata dönüşmesi mümkün olmadığından ve geçicilik süreside dolduğundan kamulaştırmada binaya bedel takdir edilmeyeceği.
Dava, taşınmazın bir bölümünün Teknik Lise ve Endüstri Meslek Lisesi yapımı amacıyla kamulaştırılmasına ilişkin işlemin iptali istemiyle açılmış olup, İdare Mahkemesi kararıyla işlemde mevzuata aykırılık görülmeyerek dava reddedilmiş, karar davacı tarafından temyiz edilmiştir.
6785 sayılı yasanın 11.maddesinin 1. ve 2.fıkrasında, imar ve yol istikamet planlarında iskan hudutları içinde bulunup da, müracaat gününde dört yıllık programa dahil olmayan yerlerden; kamu hizmetlerine ayrılmış olan ve haklarında bu madde hükmünün uygulanması istenen parsel lerde üzerinde yönetmelik esaslarına uygun yapı yapılması mümkün olanların sahiplerinin yazılı istekleri üzerine belediye encümeni kararıyla imar planı uygulamasına kadar geçici inşaata izin verilebileceği, 7.fıkrasında da bu madde gereğince geçici bir süre için izin verilmedi ği halde, sonradan yapılan plan değişiklikleri veya geçicilik koşulunun kaldırılmasını gerektiren diğer yasal nedenlerle, sürekli olarak kalmasında sakınca görülmeyen yapıların geçicilik koşulunun belediye encümeni kararıyla kaldırılabileceği kuralı yer almıştır.
Davacı, taşınmaz imar planında spor sahasında kalmaktayken geçici ruhsatla fabrika yapıldığı, 1968 yılında yapılan plan değişikliği sonucu taşınmazın sanayi bölgesi olarak belirlendiği ve geçici ruhsatın kendiliğinden daimi ruhsata dönüştüğü, bu nedenle, fabrika binasına da bedel takdir edilmesi gerektiğini öne sürüyorsa da yukarıda anılan 11. maddenin 7.fıkrası uyarınca, belediye encümenince geçicilik koşulunun kalkabileceği hakkında bir karar alınmadığı, davacının da geçicilik koşulunun kaldırılması yolunda bir başvurusu bulunmadığı, yapının geçici lik halinin davacının isteğiyle devam ettiği anlaşılmış olup geçici ruhsat süresi dolan bina için bedel takdir edilmemesinde mevzuata aykı rılık bulunmamaktadır.
Öte yandan Kıymet Takdir Komisyonunca, davacının … parseller ve binayı kapsayan vergi beyanı dikkate alınarak ve 2587 sayılı yasanın 2. maddesi uyarınca vergi değeri bir kat arttırılarak bedel takdir edildiğinden bu konuya yönelik davacı savlarında da isabet görülmemiştir.
Bunun yanı sıra 4.11.1983 gününde kabul edilen ve 8 Kasım 1983 günlü Resmi Gazetede yayınlanan 2942 sayılı Kamulaştırma Kanununun geçici 1. maddesinin birinci fıkrası hükmü ile bu Kanunun yürürlüğe girmesinden önce verilmiş olan kamu yararı ve kamulaştırma kararları geçerli sayılmış, ancak, henüz kıymet takdir edilmemiş olan işlerde, kıymet takdiri işlemleri ile sonraki işlemlerin bu kanun hükümlerine göre yürütülmesi öngörülmüştür.
2942 sayılı kanununun geçici 1.maddesinin 2.fıkrasında yer alan “Bu Ka nunun yürürlüğe girmesinden önce açılmış ve henüz kesin ve hükme bağlanmamış davalarda bu Kanun hükümleri uygulanır”kuralının ise, 1.fıkra hükmüyle saklı tutulan ve geçerli sayılan işlemler dışındaki işlemler hakkında uygulanabileceği o denli açıktır ki, bu açıklık, konuya ilişkin ayrıntılı bir açıklamayı gereksiz kılmaktadır.
Bu davada, kamu yararı kararı ile kamulaştırma kararının ve yasalarda belirtilen biçim ve ölçülere uygun şekilde belirlenen kıymet takdirini ve kamulaştırmaya ilişkin tebliğ işleminin 6830 sayılı yasanın yürürlükte bulunduğu bir sırada alınmış ve yapılmış olduğu çekişmesizdir.
Böyle bir durumda, 2942 sayılı yasanın yürürlüğe girmesinden önce gerçekleştirilmiş olan işlemlerin, 6830 sayılı yasa hükümlerine tabi olduğu ve geçerliliklerinin yukarıda değinilen fıkra hükmüyle korunduğu açık ve seçik bir biçimde ortadadır.
Açıklanan nedenlerle temyiz edilen İdare Mahkemesinin kararında, 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanununun 49.maddesinin 1.fıkrasında sayılan bozma nedenlerinden hiçbirisi bulunmadığından bozma istemi yerinde görülmeyerek anılan mahkeme kararının onanmasına karar verildi.