Mahkemece, alacak davasının konusuz kalması nedeniyle karar verilmesine yer olmadığına iki haklı ihtarın gerçekleştiği gerekçesiyle davalının tahliyesine karar verilmiş, hüküm davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
6098 sayılı Türk Borçlar Kanununun 352/2. maddesi uyarınca iki haklı ihtar nedeniyle açılacak tahliye davasının kira süresinin, bir yıldan uzun süreli kiralarda ihtarların yapıldığı kira yılının bitiminden başlayarak bir ay içinde açılması zorunludur. İki haklı ihtar nedeniyle açılan davada tahliyeye karar verilebilmesi için kiracıya bir yıldan kısa süreli kira sözleşmelerinde kira süresi içinde, bir yıl ve daha uzun süreli kira sözleşmelerinde ise bir kira yılı veya bir kira yılını aşan süre içinde kira bedelini ödemediği için yazılı olarak iki haklı ihtarda bulunulması gerekir. İhtar tebliğinden sonra yapılan ödemeler iki haklı ihtarın oluşmasına engel teşkil etmez. Süresiz sözleşmelerde ve kira parasının yıllık ödenmesi gereken hallerde iki haklı ihtar oluşmaz.
Olayımıza gelince; Davacının davaya dayanak yaptığı ve hükme esas alınan 20.09.2013 başlangıç tarihli, bir yıl süreli yazılı kira sözleşmesinin varlığı, taraflar arasında uyuşmazlık konusu değildir. Davacı, 2014 Yılı Eylül, Ekim Kasım Ayları ve 2015 Yılı Ocak ve Şubat Aylarının ödenmediği için, iki ayrı noter ihtarının tebliğ edilmelerinden sonra davalı tarafından ödemelerin yapıldığı iddiasıyla, iki haklı ihtar nedeniyle davalının kiralanandan tahliyesi istemi ile 05.05.2015 tarihinde iş bu davayı açmıştır. Yukarıda açıklanan esaslara göre iki haklı ihtar hukuki sebebine dayanılarak açılan davanın, kira yılının bitiminden başlayarak bir ay içerisinde açılması gerekir. Kira sözleşmesinin bir yıl olan süresi 19.09.2014 tarihinde sona ermiş ve 6098 Sayılı Türk Borçlar Kanunu’n 347/1 madde gereğince, aynı koşullarla kendiliğinden birer yıllık sürelerle uzayarak dava tarihine nazaran süresi 19.09.2015 tarihinde son bulmuştur. Bu durumda yasal bir aylık süre beklenilmeden 05.05.2015 tarihinde açılan dava süresinde açılmadığından, mahkemece tahliye isteminin reddine karar verilmesi gerekirken yazılı şekilde tahliyeye karar verilmesi doğru görülmemiş, bozmayı gerektirmiştir.