Dava konusu parsellerin üzerindeki yapıların korunması gerekli taşınmaz kültür varlığı olduğu ve tescil edilmeleri gerektiği konusunda yargı kararı bulunduğundan anılan taşınmazlara ilişkin olarak kültür ve tabiat varlıklarını koruma kurulunca alınacak karar doğrultusunda parselasyon işlemi yapılması gerekirken bu durum gözetilmeksizin tesis edilen işlemde hukuka uyarlık bulunmadığı.
İstemin Özeti: Eskişehir İdare Mahkemesinin 30.4.2003 günlü, E: 2002/1911, K: 2003/570 sayılı kararının usul ve yasaya aykırı olduğu ileri sürülerek bozulması istenilmektedir.
Savunmanın Özeti:Temyiz edilen kararda bozma nedenlerinden hiçbiri bulunmadığından, usul ve kanuna uygun olan kararın onanması gerektiği savunulmaktadır.
Danıştay Tetkik Hakimi E. Emel Çelik’in Düşüncesi: Temyiz isteminin reddi ile mahkeme kararının onanması gerektiği düşünülmektedir.
Danıştay Savcısı Emel Cengiz’in Düşüncesi: İdare ve vergi mahkemelerince verilen kararların temyizen incelenerek bozulabilmesi için, 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanununun 49 uncu maddesinin birinci fıkrasında belirtilen nedenlerin bulunması gerekmektedir.
Temyiz dilekçesinde öne sürülen hususlar, söz konusu maddede yazılı nedenlerden hiçbirisine uymadığından, istemin reddi ile temyiz edilen Mahkeme kararının onanmasının uygun olacağı düşünülmektedir.
TÜRK MİLLETİ ADINA Karar veren Danıştay 6. Dairesisince Tetkik Hakiminin açıklamaları dinlendikten ve dosyadaki belgeler incelendikten sonra işin gereği görüşüldü:
Dava, Eskişehir, Merkez, M.Kemalpaşa Mahallesi, Sivrihisar Caddesi, ? pafta, ? ada, ? parsel sayılı taşınmazın da bulunduğu alanda 3194 sayılı İmar Kanununun 18. maddesi uyarınca parselasyon yapılmasına ilişkin 1.10.2002 günlü, 1706 sayılı belediye encümeni kararının iptali istemiyle açılmış; İdare Mahkemesince, dosyanın Mahkemenin E: 2002/638 esasına kayıtlı dava dosyası ile birlikte incelenmesinden aralarında davacıya ait taşınmazın da bulunduğu alanın I. Bölge olarak tespit edilerek parselasyon işlemine tabi tutulduğu söz konusu bölgede bulunan sekiz adet parsel üzerinde bulunan yapıların korunması gerekli taşınmaz kültür varlığı özelliği göstermediği nedeniyle tescilinin uygun olmadığına ilişkin Eskişehir Kültür ve Tabiat Varlıklarını Koruma Kurulunun 25.1.2002 günlü, 1733 sayılı kararının iptali istemiyle açılan davada Mahkemenin 21.4.2003 günlü, E: 2002/638, K: 2003/495 sayılı kararı ile sözkonusu parsellerin üzerinde bulunan yapıların korunması gerekli taşınmaz kültür varlığı olduğu ve koruma kurulunca tescil edilmeleri gerektiğinden bahisle işlemin iptal edildiği, bu durumda dava konusu düzenleme alanı içerisinde kalan bir kısım taşınmazlar üzerinde korunması gerekli taşınmaz kültür varlığı bulunduğu anlaşıldığından Kültür ve Tabiat Varlıklarını Koruma Kurulunca alınacak karar doğrultusunda parselasyon yapılması gerekirken bu durum gözetilmeksizin tesis edilen işlemde hukuka uyarlık görülmediği gerekçesiyle iptaline karar verilmiş, karar davalı idare vekilince temyiz edilmiştir.
Dava konusu işlemin yukarıda özetlenen gerekçeyle iptali yolundaki temyize konu Eskişehir İdare Mahkemesinin 30.4.2003 günlü, E: 2002/1911, K: 2003/570 sayılı kararında, 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanununun 49.maddesinin 1.fıkrasında sayılan bozma nedenlerinden hiçbirisi bulunmadığından, bozma istemi yerinde görülmeyerek anılan mahkeme kararının ONANMASINA, fazla yatırılan 11.970.000.-lira harcın temyiz isteminde bulunana iadesine, dosyanın adı geçen mahkemeye gönderilmesine 12.4.2005 gününde oybirliğiyle karar verildi.