Kanuni önalım hakkından söz edebilmek için paylı mülkiyet hükümlerine tabi bir taşınmazdaki payın üçüncü şahsa satılması gerekmektedir. Gerçek bir satışın konusu olmayan, satım niteliğinde olmayan pay temliklerinde yasal önalım hakkı doğmayacaktır. Önalım hakkının payın satışındaki şartlar dahilinde kullanılması gerektiğinden, payı paradan başka bir karşılıkla iktisap edenlerden, onu, aynı şartlarla yerine getirmek suretiyle temellük etmeye imkan bulunmamaktadır.
Taraflar arasındaki “önalım hakkına dayalı tapu iptal ve tescil” davasından dolayı yapılan yargılama sonunda; Kayseri 2. Sulh Hukuk Mahkemesince davanın reddine dair verilen 27.01.2009 gün ve 2007/1306 E., 2009/33 K. sayılı kararın incelenmesi davacı vekili tarafından istenilmesi üzerine, Yargıtay 6. Hukuk Dairesinin 23.11.2009 gün ve 2009/5700 E., 2009/10221 K. sayılı ilamı ile;
(“…Uyuşmazlık, önalım hakkına konu edilen payın iptali ile davacılar adına tesciline ilişkindir. Mahkemece davanın reddine karar verilmiş hüküm davacı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Davacılar vekili, dava dilekçesinde, müvekkillerinin Kayseri İli Melikgazi İlçesi, Talas Mahallesi, Keçitepesi mevki, pafta 30, parsel 21’de kayıtlı taşınmazın hissedarı olduğunu, taşınmazın paydaşı olmayan davalı Betül Çelik’in taşınmazdan 22.06.2007 tarihinde 1/64 pay satın aldığını belirterek, önalım hakkının tanınması, payın iptali ve tescilini istemiştir. Davalı ise 28.04.2008 tarihli cevap dilekçesinde, davayı kabul etmediklerini, yapılan işlemin şeklen satış işlemi olarak gösterilmiş ise de hakikatte halasınca miras hissesinin temliki olduğunu, satış işlemi olarak gösterilen bedelin rayiç değerden çok düşük olduğunu belirterek davanın reddini savunmuştur.
Paylı mülkiyet halindeki taşınmazın paydaşı payını karı-kocaya evlada veyahut akrabaya temlik ederse şeklen satış olarak gösterilen bu akdin gerçekte satış olmayıp miras hakkına bağlı veya hibe gibi maksada yönelik işlem olduğu iddia ve ispat edilirse önalım hakkının ileri sürülemeyeceği 27.03.1957 gün ve 12/2 sayılı İçtihadı Birleştirme Kararı’nda açıkça belirtilmiştir. Bu yöndeki savunmanın tanık dahil her türlü delille kanıtlanması mümkündür. Anılan İçtihadı Birleştirme Kararı sözleşmede taraf olan kişinin işlemde muvazaa savunmasında bulunamayacağı kuralının bir istinasıdır.
Olayımıza gelince: Kayseri İli Melikgazi İlçesi, Talas Mahallesi, Keçitepesi mevki pafta 30 parsel 21’de kayıtlı taşınmazın 1/64 payı paydaşı Şerife Erdoğan tarafından 22.06.2007 tarihinde davalıya 2.500YTL bedelle satılmış, davacı da 19.07.2007 tarihinde süresinde açtığı işbu dava ile önalım hakkının tanınmasını istemiştir. Davalı her ne kadar söz konusu payın tapuda satış gösterilse de, teyzesi tarafından kendisine miras hakkına bağlı olarak hibe edildiğini savunmuş ise de, tapuda yapılan işlemin tarafı olan davalı yapmış olduğu sözleşme ile bağlı olduğundan temlikin muvazaalı olduğu savunmasında bulunarak kendi muvazaasına dayanamayacağı gibi, temlikte bulunan Şerife Erdoğan’ın çocukları olduğu gibi davalının annesi Ferhan Avcıoğlu da sağ olduğundan ve işlemin tarafları arasında doğrudan miras bağı bulunmadığından olayda 27.03.1957 gün ve 12/2 sayılı Yargıtay İçtihadı Birleştirme Kararı’nın uygulanma olanağı da yoktur. Bu durumda tapuda satış olarak yapılan temlike karşı taşınmazın paydaşı olan davacıların önalım hakkını kullanmasında bir usulsüzlük bulunmamaktadır. Mahkemece davacılara tapuda gösterilen satış bedeli ve tapu harç ve masrafları üzerinden önalım bedelini depo etmeleri yönünden uygun süre ve olanak verilerek sonucuna göre bir karar verilmesi gerekirken yazılı şekilde hüküm kurulması doğru görülmediğinden kararın bozulması gerekmiştir…”)
gerekçesiyle oyçokluğuyla bozularak dosya yerine geri çevrilmekle, yeniden yapılan yargılama sonunda, mahkemece önceki kararda direnilmiştir.
HUKUK GENEL KURULU KARARI Hukuk Genel Kurulunca incelenerek direnme kararının süresinde temyiz edildiği anlaşıldıktan ve dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra gereği görüşüldü:
Dava, önalım hakkına dayalı olarak tapu iptal ve tescil istemine ilişkindir. Davacı vekili, müşterek maliklerinden olduğu taşınmazın diğer hissedarı dava dışı Şerife Erdoğan’ın hissesini davalıya satış yolu ile devrettiğini belirterek önalım hakkı uyarınca davalının hissesinin iptali ile payın davacı şirket adına tescilini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili, tapuda satış olarak gerçekleştirilen işlemin gerçekte akrabalar arasında yapılmış bir bağış olduğunu, bağış amaçlayan temliklerde önalım hakkının kullanılamayacağını belirterek davanın reddi gerektiğini savunmuştur.
Yerel Mahkemece, “temlik işleminin tarafları arasında akrabalık bulunduğu ve İçtihadı Birleştirme Kararı kapsamında kaldığı, payın davalıya hibe edildiğinin anlaşıldığı” gerekçesiyle davanın reddine dair verilen karar davacı vekilinin temyizi üzerine Özel Dairece yukarıda açıklanan gerekçelerle bozulmuştur. Yerel Mahkemece ilk karar gerekçesi genişletilerek tekrarlanmak suretiyle önceki kararda direnilmesine karar verilmiş, direnme kararı davacı vekilince temyiz edilmiştir.
Uyuşmazlık, 20.03.1957 tarih 1956/12 E. 1957/2 K. sayılı İçtihadı Birleştirme Kararının uygulanabilmesi için payını devreden ile devralan arasında mirasçılık ilişkisinin bulunması gerekip gerekmediği noktasında toplanmaktadır.
Uyuşmazlığın çözümünde öncelikle önalım hakkının niteliğinin açıklığa kavuşturulması gerekmektedir.
Bilindiği üzere paylı mülkiyette paydaşlar arasında ortak idare ve kullanma durumu söz konusu olduğundan paydaşların birbirlerini bilmeleri ve tanımaları önem taşımaktadır. Bu ihtiyacın gereği olarak paydaşlar arasına yabancı bir kişinin girişini engellemek, taşınmazın daha küçük parçalara ayrılmasını önleyebilmek, hisselerin mümkün olduğu kadar hissedar elinde toplanmasını temin etmek amacıyla paylı taşınmazlarda hissedarın temlik hakkı sınırlandırılarak kanuni önalım hakkı tanınmıştır.
Önalım hakkı taşınmaz mal mülkiyetinin kanundan doğan takyitlerinden olup 26.12.1951 gün ve 1/6 sayılı İçtihadı Birleştirme Kararında yenilik doğuran bir hak olduğu belirtilmiştir.
Öte yandan 20.06.1951 gün 5/13 sayılı İçtihadı Birleştirme Kararında ise ön alım hakkının hukuki niteliği “Şufa hakkı, mefşu hissenin üçüncü şahsa satılması ve satışa ıttıladan itibaren bir ay içinde kullanılmış olması gibi muayyen şartlar altında kullanılacak yenilik doğurucu bir haktır ki, şefinin bu hakkı kullandığı yolundaki tek taraflı irade beyanının müşteriye vasıl olmasıyla yeni bir hukuki vaziyet meydana getirilmesine yarar. Bu hakkın kullanılmasıyla şefi yeni bir akit yapmaya hacet kalmaksızın müşteriye halef olur” şeklinde açıklanmaktadır.
4721 sayılı Türk Medeni Kanununun Yasal Önalım Hakkı-Önalım Hakkı Sahibi başlıklı 732. maddesinde “paylı mülkiyette bir paydaşın taşınmaz üzerindeki payını tamamen veya kısmen üçüncü kişiye satması halinde, diğer paydaşlar önalım hakkını kullanabilirler” hükmü öngörülmüştür.
Anılan düzenlemede önalım hakkının açık bir tarifi yapılmamakla birlikte temel prensibin mülkiyet serbestisi ve tasarruf yetkisi olduğu gözetilerek paydaşın temlik hakkı sınırlandırılırken bu sınırlandırma sınırlı tutularak sadece satım akitleri için önalım hakkı öngörülmüştür.
Bu husus yukarıda içeriği açıklanan 20.06.1951 gün ve 5/13 sayılı İçtihadı Birleştirme Kararında da benimsenmiş; kararın gerekçesinde, taşınmaz mülkiyetinin takyitlerinden olan kanuni önalım hakkının taşınmazda hisse sahibi bulunan şahsa, diğer bir kimsenin payının üçüncü kişiye satılması halinde o hisse müşteriye neye mal olmuş ise o miktar ile ve belli bir süre içinde satın almak yetkisini veren ayni bir hak olduğu ifade edilmiştir.
Açıkça görüldüğü üzere kanuni önalım hakkından söz edebilmek için paylı mülkiyet hükümlerine tabi bir taşınmazdaki payın üçüncü şahsa satılması gerekmektedir; önalım hakkının konusu pay satışıdır.
Gerçek bir satışın konusu olmayan, satım niteliğinde olmayan pay temliklerinde yasal önalım hakkı doğmayacaktır. Önalım hakkının payın satışındaki şartlar dahilinde kullanılması gerektiğinden, payı paradan başka bir karşılıkla iktisap edenlerden, onu, aynı şartlarla yerine getirmek suretiyle temellük etmeye imkan bulunmamaktadır.
Bu kapsamda temlikin hibe şeklinde olması halinde, hibede bir malın bedelsiz olarak üçüncü kişinin mülkiyetine geçirilmesi amaçlandığından önalım hakkı kullanılamayacaktır. Zira önalımda, önalım hakkını kullanan kişinin payı satın alana ödemekle yükümlü olduğu bedel hibede mevcut değildir, önalım hakkını kullananın hiçbir bedel ödemeden payın kendisine devrini istemesi mümkün değildir.
Payı satın alan tarafından temlik işleminin satış olarak gösterilmekle birlikte gerçekte hibe olduğu savunmasında bulunulması halinde, diğer bir anlatımla hibe ile temlikin amaçlandığının iddia edildiği hallerde, payı temlik alan davalı muvazaalı resmi işlemin tarafı olduğundan ve hiç kimse kendi muvazaasına dayanamayacağından muvazaa iddiasının dinlenmeyeceği açıktır.
Somut uyuşmazlıkta ise davalı gerçekte miras hukukundan kaynaklanan amaçlarla yapılan hibe işleminin görünürde satış işlemi olarak gösterildiği savunmasında bulunarak, 20.03.1957 tarih 1956/12 E. 1957/2 K. sayılı İçtihadı Birleştirme Kararını iddiasına dayanak yapmıştır.
Uyuşmazlığın çözümünde anılan “İçtihadı Birleştirme Kararı”nın kapsamı ve amacı önem taşımakta olup anılan kararın uygulanabilmesi için işlemin tarafları arasında doğrudan mirasçılık ilişkisinin bulunması gerekip gerekmediği hususunun değerlendirilmesi ve çözümü gerekmektedir.
20.03.1957 tarih 1956/12 E. 1957/2 K. sayılı İçtihadı Birleştirme Kararının bağlayıcı olan sonuç kısmında “Müşterek mülkün hissedarı, hissesini karı ve kocaya evlada veyahut akrabaya temlik etmesi halinde şeklen satış akdi bulunsa bile hakikatte satıştan gayri miras hukukuna müteferri maksatların veya hibe gibi mülahazaların hakim olduğu ahvalde Medeni Kanunun hakiki satışlarda kabul eylediği şufa hakkının cereyan etmeyeceğine” karar verildiği belirtilmiştir.
Anılan kararın açıklayıcı olan gerekçe kısmında, “miras hukukuna müteallik kaidelere tevkifan veya sair mülahazalarla kendi evladına veya akrabasına satış yapması halinde de şufa cereyan edip etmeyeceği noktasının…mülahaza olunmak icap eder. Bu gibi akrabaya satışta ortada satış akdinin bir unsuru olan bedel zikredilmiş olsa bile bunu mücerret bir satış olarak kabul etmeye imkan yoktur. Çünkü burada mümellikin maksadı malının bedelini almak değil, belki akrabalık münasebeti dolayısıyla onu tesahüp etmek ve yerine geçmektir” açıklamasına yer verilmiştir.
Görüldüğü üzere kararın hem bağlayıcı olan sonuç kısmında ve hem de açıklayıcı olan gerekçe kısmında özel bir hukuki statüyü ifade eden “mirasçı” teriminin tek başına kullanılmasından özenle kaçınılmış ve daha geniş olan “akraba” kavramına da yer verilmiştir. Bu halde, kararın sadece satış tarihi itibariyle doğrudan mirasçı olan kişileri kapsamına aldığının kabulü mümkün değildir.
Öte yandan, anılan karar muvazaa iddiasının mevcudiyeti halinde yol gösterici olarak, bu halde akdin amacının tespitinin zorunlu olduğunu, “müşterinin, bayiin mirasçısı olması” hususunun akdin vasfını tayinde değerlendirilecek bir emare olduğunu belirtmiştir. Temlik işleminin taraflarının birbirlerine akraba olmasının ötesinde “mirasçı” olması hususu akdin amacının satış olup olmadığını tayinde bir emare olarak kabul edilmiş ve “mirasçı” kavramına bu noktada özel olarak yer verilmiştir.
Yukarıda yapılan açıklamaların ışığında 20.03.1957 tarih 1956/12 E. 1957/2 K. sayılı İçtihadı Birleştirme Kararının, sözleşmede taraf olan kişinin işlemde muvazaa savunmasında bulunamayacağı ve bunu her türlü delille ispat edemeyeceği kuralının istisnası olduğu görülmektedir. Anılan kararın uygulanabilmesi için öncelikle satışın, satış tarihi itibariyle doğrudan mirasçılar arasında yapılması gerekmeyip, temlikin taraflarının akraba olması yeterlidir. Temlikin akrabalar arasında satış şeklinde yapılmış olması halinde ise bu kez İçtihadı Birleştirme Kararının aradığı “hibe veya miras hukukuyla ilgili amacı” nın bulunup bulunmadığı hususunun, diğer bir ifade ile akrabalar arasında yapılan her temlikte somut uyuşmazlığın niteliğine göre temlikin hibe veya miras hukukuyla ilgili amaçlarla yapılmış olup olmadığının yöntemince ispatı aranmalı ve ispatı halinde temlikle önalım hakkının kullanılmasının mümkün olamayacağı gözetilmelidir.
Somut uyuşmazlıkta, paylı mülkiyete tabi taşınmazda paydaş olan dava dışı Şerife Erdoğan’ın payını halen sağ olan kız kardeşinin kızı olan davalı Betül Çelik’e satış yoluyla devrettiği, taşınmazın diğer paydaş davacı şirketin süresinde önalım hakkını dava yolu ile kullandığı anlaşılmaktadır. Davalı, tarafı olduğu temlik işleminin muvazaalı olduğu gerçekte hibe amacı ile işlem yapıldığını ve hibe amacı ile yapılan temliklerde önalım hakkı kullanılamayacağını savunmuştur.
Yukarıda yapılan açıklamaların ışığında, temlik işleminin tarafları arasında teyze-yeğen ilişkisi bulunması ve tarafların akraba olması karşısında Yerel Mahkemenin, “20.03.1957 tarih 1956/12 E. 1957/2 K. sayılı İçtihadı Birleştirme Kararının uygulanabilmesi için temlik işleminin tarafları arasında akrabalık ilişkisi bulunmasının yeterli olduğu, doğrudan mirasçılık ilişkisinin aranması gerekmediğine” ilişkin direnme kararı yerindedir.
Ne var ki, temlikin hibe veya miras hukukuyla ilgili amaçlarla yapıldığı hususunun yöntemince kanıtlanıp kanıtlanamadığına yönelik diğer temyiz itirazları Özel Dairece incelenmemiştir. Dosyadaki tüm deliller incelenerek bu konuda bir karar verilmek üzere dosyanın Özel Daireye gönderilmesi gerekmektedir
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle, temlik işleminin tarafları arasında akrabalık ilişkisinin bulunmasının yeterli olduğu, doğrudan mirasçılığın aranması gerekmediğine ilişkin direnme uygun olup, temlikin hibe veya miras hukukuyla ilgili amaçlarla yapıldığı hususunun yöntemince kanıtlanıp kanıtlanamadığına yönelik diğer temyiz itirazlarının incelenmesi için dosyanın 6. HUKUK DAİRESİNE GÖNDERİLMESİNE, 27.04.2011 tarihinde yapılan ikinci görüşmede oyçokluğu ile karar verildi.
KARŞI OY YAZISI :
Dava önalım hakkı nedeniyle davalıya satılan payların iptal ve tescili istemine ilişkindir. Somut olayda davacı, önalım hakkına konu edilen taşınmazın paydaşlarından Saadet Şerife Erdoğan’ın kendisinden sonra gelen mirasçıları eşi ve çocukları sağ olduğu halde payını sağ olan kız kardeşinin çocuklarından yeğeni Betül Çelik’e satması üzerine önalım hakkı nedeniyle davalıya satılan payın iptali ile adına tescilini istemiştir.
Uyuşmazlık, davalının bir kimsenin payını mirasçısına satması halini düzenleyen 27.03.1957 tarih 12/2 Sayılı İçtihadı Birleştirme Kararında bahsedilen akraba kapsamında kalıp kalmadığı noktasındadır.
Bilindiği gibi önalım hakkı taşınmaz mülkiyetinin takyitlerinden olup paylı taşınmazda payı olan şahsa diğer payın üçüncü bir şahsa satılması halinde o pay alıcıya neye mal olmuş ise o miktar ile belli süre içinde öncelikle satın alma yetkisi veren ayni bir haktır. Yasa ile düzenlendiğinden gücünü ve kaynağını doğrudan yasadan alır. Payın satılması ile doğar. Mülkiyet hakkını kısıtlar. Önalım hakkı gerçek satışlar için söz konusudur. Satım sözleşmesi dışındaki temliklerde yani hibe ve trampada önalım hakkı kullanılamaz. Ancak tapudaki işlemin tarafları bir paydaşın önalım hakkını ortadan kaldırabilmek için işlemde muvazaa yapıp satışı hibe, hibeyi satış veya satışı trampa şeklinde gösterebilirler. Bu gibi hallerde satım sözleşmesinin tarafı olan kişinin kendi muvazaasına dayanamayacağı konusunda da hiçbir uyuşmazlık bulunmamaktadır.
27.03.1957 tarih 12/2 Sayılı İçtihadı Birleştirme Kararı ise satım sözleşmesinin tarafı olan kişinin kendi muvazaasına dayanamayacağı kuralının bir istisnası olup, bir kimsenin mirasçısına taşınmazın payını ileride ona bırakacağı malları dikkate alarak temlik etmesi veya hibede bulunması fakat bu işlemi tapuda satış göstermesi durumunu düzenlemektedir. Dairemiz önceleri, önalım hakkı gerçek satışlar için kabul edildiğinden bir paydaşın payını kendisine mirasçı olarak kişiye satması halinde dahi önalım hakkının tanınması görüşündeydi, ancak daha sonra payın müstakbel mirasçıya yapılan pay satışlarında önalım hakkının tanınmayacağı şeklinde tam aksi yönde bir karar verilince içtihadı birleştirme yoluna gidildi. Bu içtihadın çıkartılmasındaki temel amaç bir payın kendisine mirasçı olacak, müstakbel mirasçıya satılması halinde dairemizin iki farklı kararı olması nedeniyle önalım hakkının tanınıp tanınmayacağı meselesini bir sonuca bağlamaktadır. Dairemizin mirasçı olmayan bir akrabaya satış yapılması hakkında verdiği bir karar yoktur. Bu husus İçtihadı Birleştirme Kararının amaç kısmında payın kendisine mirasçı olacak, müstakbel mirasçıya satılmış olması ibareleriyle özellikle vurgulanmıştır. İçtihadı Birleştirme Kararı gerekçe kısmında önalım hakkının tarifini yapmış, yasa koyucunun önalım hakkını düzenlerken takip ettiği gayenin taşınmazın parçalanmasını önlemek, paydaşlar arasında öteden beri mevcut münasebeti devam ettirerek araya yabancı bir şahsın girmesine mani olmak şeklinde açıklamış, dayandığı esasın paydaşın temlik hakkını bu satım sözleşmesi ile sınırlamak olduğunu belirtmiştir. Bundan sonra miras hukuku ile ilgili amaçlar veya bağışlama gibi düşüncelerle kendi evladına veya akrabasına satış yapması halinde önalım hakkının cereyan edip etmeyeceğini açıkladığı kurallar ve esaslar çerçevesinde düşünmüştür. İçtihadı Birleştirme Kararında irdelenen Federal Mahkeme kararları ve yabancı hukuk alimlerinin ortak düşüncesi müstakbel miras hissesine mahsuben varise yapılan satışlarda önalım hakkının kullanılamayacağıdır. Bu karar ve görüşlerin tümü müstakbel miras hakkından söz etmektedir. İsviçreli şairlerden Wieland, malikin hemşiresinin çocuğu tabirini kullanmışsa da elimizde tam metin olmadığından kardeşin yasal mirasçısının olup olmadığı bu nedenle mi payın yeğene satıldığı anlaşılamamaktadır.
Uyuşmazlığa konu edilen İçtihadı Birleştirme Kararları birçok Türk Hukuk Profesörleri tarafından da inceleme ve araştırma konusu yapılmıştır. İstanbul Üniversitesi Hukuk Fakültesi profesörlerinden F. Necmettin Feyzioğlu’nun doçentlik tezi şufa hakkı isimli eserinde konu müstakbel mirasın önceden verilmesi vs. gibi miras hukukuna müteferri maksatların hakim olduğu temlikler başlığı altında 260-272. sahifelerde detayları ile incelenmiştir. Prof. Şükran Tamam Şıpka, Prof. Fikret Arık, Tahir Sebük’ün de görüşlerine göre bu temlik çeşidi miras hissesinin peşinen verilmesi amacını taşır. Bu nedenle miras yolu ile intikal hükümlerine tabi olması gerekir. Akraba kavramını miras hukuku anlamında mirasçılık sıfatını taşıyan akrabalar olarak anlamak gerekir. Çünkü mirasçı sıfatını taşımayan diğer akrabalara yapılan satışta miras endişesi yaşanmaz. Miras hukuku ancak mirasçı olan akrabayı ilgilendirir. Her akraba mirasçı olmayabilir. Bu görüşler ışığında akraba kavramı değerlendirilecek olursa İçtihadı Birleştirme Kararı’ndaki bu düzenleme önalım hakkının engellenmesi ve kanunun dolanılması açısından en uygun ve en elverişli zemini hazırlamaktadır. Akraba kavramının gereksiz yere genişletilmesi, uzaktan yakından herkesin akraba olduğunu ileri sürmesine ve tarafı olduğu satış işleminin muvazaalı olduğunu savunması yol açar, önalım hakkı kullanılamaz bir hale getirebilir.
Sonuç olarak, davalı paylı mülkiyete tabi taşınmazda pay satın almıştır. Davacı da aynı taşınmazda paydaş olup, yasanın kendilerine sağladığı önalım (öncelikle alma) hakkını kullanarak davalının satın aldığı payların iptalini istemiştir. Davacının satış işlemi ile doğmuş olan önalım hakları bu çeşit bir savunmaya itibar edilerek ortadan kaldırılamaz. Satış tarihi itibariyle satıcı teyzenin davalı yeğeninden önce gelen mirasçıları sağ olup, davalı hiçbir şekilde teyzesine mirasçı olamaz. Bu nedenle İçtihadı Birleştirme Kararı’nda bahsedilen akraba kapsamı dışında kalacak, 3. kişi durumuna düştüğünden de hibe savunmasında bulunamayacaktır. Dairemizin tapudaki satış işleminin tarafları arasında doğrudan miras payı bulunmadığından önalım hakkının tanınması gerektiği yolundaki çoğunluk bozma kararı 27.03.1957 tarih 12/2 Sayılı İçtihadı Birleştirme Kararı’na aykırı bir karar değildir. Sadece İçtihadı Birleştirme Kararı’nda sözü edilen akraba sözcüğüne gerekçeleriyle birlikte açıklamalar getirilmiş, akrabadan amaçlanın mirasçı durumunda akraba olması gerektiği belirtilmiştir. Satış tarihi itibariyle hiçbir şekilde payını satan teyzesine mirasçı olamayacak olan davalının anılan İçtihadı Birleştirme Kararı’ndaki sonuç kısmında bahsedilen akraba kapsamına sokulması yasa ile düzenlenen önalım hakkının amaç ve esaslarına aykırılık teşkil edeceğinden sayın çoğunluğun mahkemenin direnme kararının onanması gerektiği görüşüne katılmıyor, direnme kararının bozulması gerektiğini düşünüyorum.