Taraflar arasındaki “tahliye” davasından dolayı yapılan yargılama sonunda; Ankara 15. Sulh Hukuk Mahkemesince davanın reddine dair verilen 1/5/1997 gün ve 1997/119 E-414 K. Sayılı kararın incelenmesi davacılar vekili tarafından istenilmesi üzerine, Yargıtay 6. Hukuk Dairesinin 11/6/1997 gün ve 1997/5183-5329 sayılı ilamı ile; (…Taraflar arasındaki uyuşmazlık 1/1/1985 başlangıç tarihli ve 1 yıl süreli sözleşme ile kiracı olan davacının 1/1/1996-1/1/1997 kira yılı içerisinde 2 haklı ihtara sebep olup olmadığı noktasındadır. Bu kira yılındaki ilk takip 18/3/1996 tarihinde başlatılan takip olup 19/3/1996 gününde tebliğ olunan ihtarlı ödeme emriyle; 4/3/1996 tarihinde kesinleşmiş ve 1/1/1995 den geçerli kira farkları istenmiştir. Takibin başlatıldığı tarihe kadar biriken kira farkından Ocak-Şubat-Mart 1996 aylarına ilişkin kesimi bu kira yılına ait olduğuna ve ödeme ihtarlı ödeme emrinin tebliğinden sonra 12/4/1996 da yapıldığına göre bu ihtarlı ödeme emri haklıdır.
Aynı kir yılındaki 2. takip 11/9/1996 gününde kesinleşen kira farkları ile ilgilidir. Burada yine 1/1/1996 tarihinden itibaren geçerli kira farkları istenmiştir. Bunlardan Nisan-Ekim 1996 ayları kira farkları bu kira yılına ilişkin olduğuna, ödeme emrinin 10/10/1996 tarihinde tebliğinden sonra 18/10/1996 tarihinde ödeme yapıldığına göre, bu ihtar dahi haklıdır. Bu takipte daha önceki kira yılına ait bir kısım kira farklarının istenmesi her iki ihtarın haklılığına engel değildir. Bu durumda 2 haklı ihtar olgusunun gerçekleştiğinin kabulü ile kiralananın tahliyesine karar vermek gerekirken, aksi düşünce ve yazılı gerekçelerle davanın reddine karar verilmesi hatalı olmuştur…) gerekçesiyle bozularak dosya yerine geri çevrilmekle yeniden yapılan yargılama sonunda; mahkemece önceki kararda direnilmiştir.
HUKUK GENEL KURULU KARARI Hukuk Genel Kurulu’nca incelenerek direnme kararının süresinde temyiz edildiği anlaşıldıktan ve dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra gereği görüşüldü:
Tarafların karşılıklı iddia ve savunmalarına, dosyadaki tutanak ve kanıtlara, bozma kararında açıklanan gerektirici nedenlere göre, Hukuk Genel Kurulunca da benimsenen Özel Daire bozma kararına uyulmak gerekirken, önceki kararda direnilmesi usul ve yasaya aykırıdır. Bu nedenle direnme kararı bozulmalıdır.