Kamulaştırılan alandaki keson ve sondaj kuyularında az miktarda su bulunduğu ve bu sebeple bölgede genellikle arazilerin tamamı değil ancak bir kısmında sulu tarım yapılabildiği belirtilmiş ise, kısmen kamulaştırmada kamulaştırılan yerdeki suyun kamulaştırılmayan kısmının değerini düşürdüğü iddiasının keşif yapılmak suretiyle bilirkişi tarafından incelenmesi gerekir.
Dava dilekçesinde kamulaştırma bedelinin arttırılması ile faiz ve masrafların davalı taraftan tahsili istenilmiştir. Mahkemece davanın kısmen kabulü cihetine gidilmiş, hüküm davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Temyiz isteminin süresi içinde olduğu anlaşıldıktan sonra dosyadaki bütün kağıtlar okunup gereği düşünüldü: K: Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle kanuni gerektirici sebeplere ve özellikle delillerin takdirinde bir isabetsizlik görülmemesine göre, sair temyiz itirazları yerinde değildir.
Ancak, hükme esas alınan bilirkişi raporlarında dayanılan tespit dosyasındaki 1.10.1993 tarihli bilirkişi raporunda kamulaştırılan alandaki keson ve sondaj kuyularda az miktarda su bulunduğu bu sebeple bölgede genellikle arazilerin tamamı değil, bir kısmında ancak sulu tarım yapılabildiği belirtilmiştir. Bu durumda 17000 m² olan taşınmazın tamamında sulu tarım yapılmış olduğuna ve bu nedenle kamulaştırmadan artan 14109 m² için bu susuzluk sebebi ile değer kaybı hesaplanması yeteri kadar kanaat verici olarak görülmemiştir.
Tespit dosyasındaki bilirkişi raporu karşısında taşınmazın tamamında sulu tarım yapılabildiğini kabul eden ve buna göre değer kaybı hesaplayan bilirkişi raporlarına göre karar verilmesi doğru görülmemiştir. Mahkemece bu konuda gerekirse yeniden keşif yapılarak taşınmazın durumu saptanmalı ve ek bilirkişi raporları alınıp hasıl olacak sonuca göre karar verilmelidir.
SONUÇ: Bu itibarla yukarıda açıklanan esaslar gözönünde tutulmaksızın yazılı şekilde hüküm tesisi isabetsiz, temyiz itirazları bu nedenlerle yerinde olduğundan kabulü ile hükmün HUMK: nun 428. maddesi gereğince (BOZULMASINA), temyiz peşin harcının istek halinde temyiz edene iadesine, 6.10.1994 gününde oybirliğiyle karar verildi.