Meranın mülkiyeti Hazine’ye, yararlanma hakkı köye ait olup; taşınmaz tespit sırasında mera olarak sınırlandırıldığına göre, husumet, hazine ile köy tüzel kişiliğine yönetilmelidir.
Taraflar arasında kadastro tespitinden doğan dava sonucunda verilen hükmün Yargıtay’ca incelenmesi istenilmekle; temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldı, inceleme raporu ve dosyadaki belgeler okundu, gereği görüşüldü:
Kadastro sırasında 695 parsel sayılı, 3200 metre kare yüzölçümündeki taşınmaz, vergi kaydı miktar fazlası olarak mera niteliğinde sınırlandırılmıştır. İtirazı tapulama komisyonunda reddedilen Orman İdaresi, taşınmazın orman sayılan yerlerden olduğu iddiasına dayanarak dava açmıştır. Mahkemece davanın husumet yönünden reddine karar verilmiş; hüküm, Orman İdaresi vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Kadastro davasının tespit maliklerine karşı yöneltilmesi zorunludur. Çekişmeli parsel tespit sırasında mera olarak sınırlandırıldığına göre davanın Hazine ile birlikte köy tüzel kişiliğine yöneltilmesi gerekirken, davada sıfatı bulunmayan kişiye karşı dava açıldığından, davanın husumet yönünden reddine karar verilmesi doğru bulunmaktadır.
Sonuç: Açıklanan ve kararda yazılı gerektirici nedenlere göre davacı Orman İdaresinin yerinde görülmeyen bütün temyiz itirazlarının reddiyle usul ve yasaya uygun olan hükmün ONANMASINA, 24.4.1991 gününde oybirliğiyle karar verildi.