1. Anasayfa
  2. Danıştay 6. Dairesi Kararları

Danıştay 6. Dairesi E: 1998/3559 K: 1999/4033 T: 15.09.1999


3194 sayılı Yasanın 11. maddesinde yer alan “park” ibaresinin dayanak yapılması suretiyle imar planında “kültür park” olan bir yerin bedelsiz devri yolundaki başvurunun reddine ilişkin işlemde mevzuata aykırılık bulunmadığı

Dava, imar planında kültür park alanı olarak belirlenen mülkiyeti hazineye ait taşınmazların 3194 sayılı İmar Kanununun 11. maddesi kapsamında değerlendirilerek belediyeye devri yolunda yapılan başvurunun cevap verilmemek suretiyle reddine ilişkin işlemin iptali istemiyle açılmış; idare mahkemesince, uyuşmazlığın esasının, 3194 sayılı Yasanın 11. maddesinde sadece “park” ibaresinin yer alması nedeniyle “kültür park” ibaresinin bu madde kapsamında değerlendirilip değerlendirilmeyeceğine ilişkin olduğu, Belediyeler Tip İmar Yönetmeliğinde parkın, kentte yaşayanların yeşil bitki örtüsü ile dinlenme ihtiyaçlarına cevap veren alanlar olarak tanımlandığı, imar planındaki park alanlarının içerisinde park için gerekli başka tesisler gösterilmemişse ancak büfelerin, havuzların, pergolelerin, açık çayhanelerin ve genel helaların yapılabileceğinin, başka tesislerin bu alanlarda yer alamayacağının, lüzumu halinde açık spor tesislerinin yapılacağının öngörüldüğü, kültür parkların ise eğlence ve kültür kuruluşlarını bir araya toplayan geniş alanlar olduğu, bu durumda park ve kültür park arasındaki en temel farkı, parkların tümüyle dinlenme amaçlı yeşil alan niteliğini taşımasına karşın kültür parkların yeşil alan dışında fonksiyonlar içermesinin oluşturduğu, bu nedenle 3194 sayılı Yasanın 11. maddesinde yer alan “park” ibaresinin dayanak yapılması suretiyle imar planında “kültür park” olan bir yerin bedelsiz devri yolundaki başvurunun reddine ilişkin işlemde mevzuata aykırılık bulunmadığı gerekçesiyle davanın reddine karar verilmiş, bu karar davacı vekili tarafından temyiz edilmiştir.

Davanın yukarıda özetlenen gerekçeyle reddi yolundaki temyize konu İstanbul 5. İdare Mahkemesinin 7.11.1997 günlü, E:1996/1119, K:1997/1312 sayılı kararında, 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanununun 49. maddesinin 1. fıkrasında sayılan bozma nedenlerinden hiçbirisi bulunmadığından bozma istemi yerinde görülmeyerek anılan mahkeme kararının onanmasına dosyanın adı geçen mahkemeye gönderilmesine 15.9.1999 gününde oybirliğiyle karar verildi.