Taşınmazın değeri belirlenirken gelir metodu uygulandığına göre, taşınmazın geçici nitelikte olarak o yıl (değerleme yılında) taşınmaz bakımının iyi olduğu, gübrelemesi ve verimi arttıran sair etkenlerin azami seviyede elverişli bulunduğu gerekçeleri ile ortalama verim ve satış fiyatından ayrılmak ve her yıl itibarı ile değişebilecek geçici unsurlar nedeni ile verilerin bu ortalama değerlerin üzerinde tutulması doğru değildir.
Dava dilekçesinde kamulaştırma bedelinin arttırılması ile faiz ve masrafların davalı taraftan tahsili istenilmiştir. Mahkemece davanın kısmen kabulü cihetine gidilmiş, hüküm davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Temyiz isteminin süresi içinde olduğu anlaşıldıktan sonra dosyadaki bütün kağıtlar okunup gereği düşünüldü: K: Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle kanuni gerektirici sebeplere ve özellikle delillerin takdirinde bir isabetsizlik görülmemesine göre sair temyiz itirazları yerinde değildir.
Ancak; 1- Dosya içerisinde bulunan Tarım İl Müdürlüğü belgesine göre şeftali’nin dekara verimi 2000 kg. ortalama fiyatı 1993 yılı itibarı ile 3.000 TL.dir.
Kamulaştırma Kanununa göre taşınmazın değeri belirlenirken, gelir metodu uygulandığına göre taşınmazın geçici nitelikte olarak, o yıl (değerlendirme yılında) taşınmaz bakımının iyi olduğu, gübrelenmesi ve verimi arttıran sair etkenlerin azami seviyede elverişli bulunduğu gerekçeleri ile ortalama verim ve satış fiyatından ayrılmak ve her yıl itibarı ile değişebilecek geçici unsurlar nedeni ile verilerin bu ortalama değerlerin üzerinde tutulması doğru değildir. Böyle bir yöntem aynı yörede ve aynı genel şartlardan yararlanıp etkilenen taşınmazlara çok değişik değerler verilmesine neden olur, oysa aslolan taşınmazın gelirini bulmak değil ortalama değerlere göre bedelini bulmaktır. Bu durumda, verimin ve fiyatın ortalama değerlerin üstünde tutulması sureti ile taşınmazın yıllık gelirinin yükseltilmesi ve bu suretle bedelin yüksek tutulmuş olması,
2- Her iki bilirkişi kurulu raporunda, dava konusu taşınmazın bulunduğu yerde konserve ve meyve suyu fabrikaları bulunması ve Bursa-Ankara otoyoluna yakınlığı gibi hususlar esasen kapitalizasyon faizinin %4 olarak belirlenmesinde nazara alınmış olduğu cihetle aynı unsurları Kamulaştırma Kanununun 11. maddesinin (i) bendi yönünden mükerrer değerlendirilmesi suretiyle fazla değere hükmedilmesi doğru görülmemiştir.
Mahkemece her iki bilirkişi kurulundan yukarıdaki bozma nedenlerinin değerlendirildiği raporlar alınmalı ve hasıl olacak sonuca göre karar verilmelidir.
SONUÇ: Bu itibarla yukarıda açıklanan esaslar gözönünde tutulmaksızın yazılı şekilde hüküm tesisi isabetsiz, temyiz itirazları bu nedenlerle yerinde olduğundan kabulü ile hükmün HUMK: nun 428. maddesi gereğince (BOZULMASINA), temyiz peşin harcının istek halinde temyiz edene iadesine, 27.4.1995 gününde oybirliğiyle karar verildi.